مدح و منقبت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
هستی ما کیست در دنـیا، امیرالمؤمنین شافع ما کیست در عـقبی، امیرالمؤمنین بوده قـبل از آدم و حـوا، امیرالمـؤمنین صالح و نوح نبی، موسی امیرالمؤمنین هم سلیمان است و هم عیسی، امیرالمؤمنین قدر او از آسمان‌ها هم فراتر بود و هست اختیار کهکشان در دست حیدر بود و هست نور پاکش از ازل تا روز محشر بود و هست هم علی آئینه و جان پیمبر بود و هست هم پیـمـبـر بوده سـرتا پـا امیرالمؤمنین یاد او پـائـیـز جـان‌ها را بهـاری می‌کند چشمه‌ها را در کویر خشک جاری می‌کند چشم‌ها را غرق در چشم انتظاری می‌کند نیمه‌شب وقتی یتـیـم کوفه زاری می‌کند می‌رسد با نان و با خـرما امیرالمؤمنین تا نجف شد قـبـله‌گـاه مردم یکـتـاپرست دست ابراهیمی‌اش بتخانه را درهم شکست ما از این میخانه برگشتیم هرشب مست مست طبق قول اهل سنت، شرح سیصد آیه است در فـضـیلت‌های مـولانـا امیـرالمؤمنین بای بـسم الله راز اوسـت در اُمُّ الـکـتاب هر لنایی لاست بی نـون جناب بوتراب تحت فرمان علی هستند خاک و باد و آب ذره‌ها را با نـگـاهـش می‌نـمـاید آفـتـاب قـطره‌ها را می‌کـنـد دریـا امیرالمؤمنین دست ما را مثل دستان سحرخـیز نـسیم در پـنـاه خود بگـیرد مثل طـفـلان یـتـیم بعد از آن در سایۀ لطف کریم ابن الکریم روزی ما می‌شود بی‌شک صراط المستقیم نیست راه راسـتـی، الا امـیـرالمـؤمـنین باید اوصاف عـلی را با دلی آگـاه گـفت آنچنان که حضرت حق در اطیعوا الله گفت راز رد الشمس را شق القمر با ماه گفت گرچه عمری دردهایش را فقط با چاه گفت هـست راز عَـلــَّم الاسـما امیرالمـؤمنین تا به جـا آورده باشد رسـم اسـتـقـبال را زیر پـای زائـرش می‌گـسـتـراند بال را بـشـنـو از جـبـریل شـرح آیۀ اکـمال را یا بخـوان شـأن نـزول سورۀ زلـزال را کـوه‌ها را می‌کَـند از جا، امیرالمـؤمنین ما کجا و درک فـیـض پهـنـۀ دریـا کجا دم زدن از خاندان حـضرت زهـرا کجا این تن خـاکی کجـا و ساحت مـولا کجا او کجـا و او کجـا و او کجـا و ما کـجـا راه بسیـار است از ما تا امیـرالمـؤمنین |